Ergens in het verleden, koos jij uit alle mogelijkheden, de weg naar je huidige expertise: onderwijsgevende, trainer, leidinggevende, .... Je bent er goed in geworden. Proficiat. Zoals bij vele experts, is het waarschijnlijk ook voor jou een uitdaging je kennis op een begrijpelijke manier delen.

Dat komt omdat jouw brein, op jouw vakgebied, is gegroeid tot een wirwar van snelwegen: sterke verbindingen en geautomatiseerde ervaringen. Die snelheid maakt het comfortabel als je zelf bezig bent met je vak. Maar dat denktempo is lastig als je wilt gaan uitleggen.

Je leerlingen/studenten/teamleden/aanwezigen vragen soms of je het niet makkelijk uit kunt leggen. Jij hebt dan het gevoel dat het hèn boven hun pet gaat. Hun aanvankelijke belangstelling zakt langzaam weg. Ook als jij hard aan het werk blijft het uit te leggen. De overdracht van jouw expertise krijgt niet de glorie die het verdient.

Wat jij dan nodig hebt is verbinding met je toehoorders: Aansluiten bij wat zij al weten. Dààr begint voor jou het aanvullen van hun kennis. Je hiervan bewust worden, zijn èn blijven is essentieel. Niet 'langs hen oprijden' maar 'even gelijk oprijden', om dan te kunnen ritsen. Zo krijg je hun brein in de meewerkende stand, een voorwaarde voor het opnemen van nieuwe informatie.

Het is een hele uitdaging: je expertise toegankelijk maken. Je deze vaardigheid eigen maken, maakt je wel een expert 2.0: In je vak, met al je kennis en ervaring, èn in de overdracht er van.

Een sterke manier is om jouw informatie visueel te maken: Zoek naar de kern, verdeel de weg er naar toe in logische stappen, en teken deze uit. Bij een dergelijke presentatie ontstaat je gewenste verbinding met je publiek: Je 'rijdt met ze op'. De verbeelde informatie wordt veel makkelijker begrepen en onthouden. Moeilijk? Visueel werken is geen Kunst, het blijft informatie. De speelsheid is zowel doelmatig als onconventioneel.