It is obvious and needless to say
that when we are speaking in an international context, English will be the main language.
Ik begrijp dat en als dit een live gebeuren is, en ik bekend ben met het thema van gesprek, het gesprek gevoerd wordt in een kleine groep van 2-3 mensen, is er niets aan de hand. Mijn school Engels, vakantiegeklets en ervaring anderszins zijn dan voldoende toereikend om te luisteren, informatie op te slaan, mijn visie op een rijtje te krijgen, eventueel bij te schaven, en zo actief mee te doen.
In het geval
dat er in een grote groep om beurten gepraat wordt, óf het geen gesprek maar een verhandeling is, óf het om een vakgebied gaat waar ik onvoldoende in thuis ben maar wel nieuwsgierig naar ben, wordt het een heel ander verhaal. En dan maakt het voor mij niet meer uit of er gesproken wordt of dat het geschreven staat.
Misschien ben ik wel een van de laatste volwassenen
die zich in zo een situatie ongemakkelijk voelt. Onzeker aan mijn capaciteiten ga twijfelen. Het mijzelf aandoe onnauwkeurig mijn eigenwaarde te bezien en deze omlaag haal. Om mij heen kijkend denk ik te zien dat iedereen meekomt met de inhoud van het verhaal en het dus wel aan mij zal liggen dat ik inmiddels afgehaakt ben en wegdroom in mijn eigen benauwende zelfbeeld welke deze situatie voortbracht.
Wat ongelooflijk jammer toch.
De inhoud was wellicht boeiend en uitdagend geweest. Mijn visie zou aangescherpt hebben kunnen worden en de meningen van anderen zouden mij hebben kunnen inspireren deze personen aan te spreken en hen zo te leren kennen. Hoe zit netwerken in elkaar? Hoe heerlijk kan dat zijn?
Mijn punt mag duidelijk zijn:
de steeds toenemende gewoonte om berichten op sociaal media in het Engels te schrijven, is ongetwijfeld menslievend bedoeld voor het hele internationale netwerk van de schrijver. Toch is dat netwerk groter dan alleen native or almost native english speakers. Daarom laat ik me horen. Het plaagt me. Als ik de drempel neem me te verdiepen in jouw bericht en halverwege gefrustreerd doorscroll omdat lezen, vertalen, onthouden, meedenken en dan ook nog een mening vormen te veel kan worden als er dan ook nog vaktermen en ‘professionele’ zinconstructies gebruikt worden…..
Empathische mensen die dit aan lijken te voelen
en hun verhaal ook in de vertaalde versie bijvoegen (eerst Nederlands en dan vertaalt naar het Engels komt ook voor!), zijn voor mij, tesamen met hun Engels sprekende connecties, goud waard. Samen met deze Engelssprekenden voel ik mij dan gezien en verbonden met hun verhaal / bericht / kennis / ontdekking / mededeling.
Dus dierbaar netwerk, als jij die dit leest,
ook in internationaal gezelschap verkeert en je je bericht daarom in het Engels brengt het volgende: het zou sympathiek en weldadig zijn je bericht in twee talen te posten. Voor mij en voor hen die net als ik, niet over de hele linie dom zijn, maar alleen iets minder ervaring hebben in het lezen van en luisteren naar informatie in Engels.
Heel veel dank daarvoor bij voorbaat.
