Tekenen en sorry zeggen
“Wacht, ik zal het even uitleggen…” en je pakt een pen en een papiertje. “Ja sorry, let niet op mijn tekenkunsten, maar het zit zo….”
En als je dan al tekenend uitlegt, ben je beiden gefocust op het papiertje en valt de rest even weg. De kwaliteit van de tekening is volledig ondergeschikt aan de uitleg die het ondersteunt.
Frustratie
De hele basisschoolperiode tekende je. En bij velen tot grote frustratie: de beelden in je hoofd kwamen, verre van identiek, op papier. Om dat onmachtige gevoel nog even aan te dikken kreeg je er ook nog een cijfer voor, wat meestal niet bijdroeg tot een upgrade van je zelfvertrouwen. (Wat hebben leerkrachten toch veel invloed op onze ontwikkeling). Het vervolg was dat je de tekenles ging geinen, het tekenen verguisde en jezelf bezwoer dat tekenen niets voor jou was.
En die frustratie zit diep.
Als je ziet hoeveel volwassenen deze route hebben gelopen is het niet raar dat ik als ik over tekenen begin, naast gelukkig ook enthousiaste mensen, reacties krijg als:
- “Tekenen is niets voor mij.”
- “Ik weet niet of dit in onze bedrijfscultuur gewaardeerd wordt.”
- Minachtende blikken en het negeren van de mogelijkheid van informatie tekenen.
Het niet meer willen tekenen zit diep, omdat de frustratie groot is.
Omschrijven kost 1000 woorden
Als gevolg daarvan zijn we, om toch de beelden in onze hoofden te delen, deze beelden gaan beschrijven. Om de nuances te pakken die we voelen, omschrijven we uitgebreid. Wat lappen tekst tot gevolg heeft. En in deze mega-informatie-tijd zijn dat veel en lange papers. Om die wat te verluchtigen plakken we er foto’s en diagrammen bij, want we weten: de informatie aangevuld met passende plaatjes leest een stuk lekkerder. Dat is algemeen bekend.
Overleggen of overleggen?
Maar woorden kunnen gevaarlijk zijn. Zonder dat we erg in hebben.
Toen ik laatst bij een bespreking het woord overleg tekende kwam de opmerking: “waar is de leider?”
“Hoe wil je dat ik die vorm geef?” vroeg ik.
Daarna ontstond er een hele discussie: …de leider met een stropdas… de leider groter… waarom?… waarom een man?… allemaal gelijkwaardig…toch belangrijk voor het onderscheid…iemand moet de beslissingen nemen…ik beslis ook graag mee…
Zo’n simpel voorbeeld van mensen die al jaren overleggen, met ieder onbewust een eigen beeld hiervan in het hoofd. Hun houding in dat overleg wordt bepaald door dat beeld. Nooit is er gesproken over: hoe zien wij overleggen? De kleine tekening bracht dat aan het licht. De discussie bracht helderheid, en de tekening is uiteindelijk naar ieders tevredenheid aangepast.
Tekenen? JA
Beeld brengt op deze manier helderheid, verbondenheid en krijgt vlotter de neuzen dezelfde kant op. Een teambespreking, een uitleg, een planning geeft zo uiteindelijk minder warrigheid en oponthoud.
De tekeningen die hiervoor nodig zijn kun je allemaal maken met het tekenalfabet. Met de vormen en lijnen van dit alfabet kun je alles tekenen om helderheid te bieden. Dat zijn niet de ingewikkelde beelden in je hoofd die je niet op papier krijgt, maar juist de ver- ver- vereenvoudigde versies daarvan. Móói tekenen is hier van geen enkel belang. Sterker nog: het werkt beter voor het brein als hij de vertaalslag naar zijn eigen plaatje in het hoofd moet maken. Het plat slaan van de beelden zoals we dat noemen, dát kan iedereen leren. Bij elkaar afkijken en clichés gebruiken zijn de grootste succesfactoren hierbij.
En jij?
Durf jij het aan? Teken jij al af en toe wat informatie? In welke situaties? En wat krijg je voor reacties? Ik ben er benieuwd naar.
En wil je met dat alfabet aan de slag? Kijk dan even verder naar het trainingaanbod. Na afloop ben jij in staat je uitleg helder visueel uit te leggen.